Zoveel lagen zijn er nodig,
om tot enige diepte te komen.
Zoveel wegen uitproberen, keuzes maken en afslagen missen,
om tot enige diepte te komen.
Strubbelingen, frustraties, “verkeerde keuzes”,
ze bestaan dus niet.
Ze zijn nodig om tot enige diepte te komen.

Een sprankeling licht, een lichtbron, diep helder goud,
tref je uiteindelijk aan,
als je door die diepte durft te gaan.

Als je alle frustraties leeft, durft te leven, 
hoe ellendig ze je ook maken, 
hoe graag je ook wilt afhaken onderweg en zeggen “voor mij hoeft het niet meer”.
Ze zijn nodig om dwars door de diepte heen te ontdekken dat er goud is,
dat er altijd al goud aanwezig was.

Maar je zag het niet,
en de enige manier om dit te ervaren is om dwars door de diepte te gaan.
Laag over laag over laag.